900?!

I said it...

This blog is closed...

Done...

This blog is closed...

Hommage, van Enrico

Hij dacht
een ogenblik,
en de woorden
verschenen
in steen.

Eén vonk
ontsproten,
gaf zijn aarde
leven

Toen sprak
hij.
Overdonderende klanken
die leegheid
vulden.

Ik was erbij.

Enrico Lommerte
http://lommerte.wordpress.com/

Ware liefde, voor ons.

Wanneer je
met iemand bent,

vraag niet om hem, of haar,
want je kunt niet

om jezelf vragen.
.
Liefde is een risico,
dat een persoon neemt.
Want dat

is de ware liefde,
voor de dapperen...

===
Fabio Volo, met dank aan 
https://www.facebook.com/machteld.prins

Hugging.

Looking up
this tree,
I feel the grandness,

which makes nature be.

I'm small,
he's tall.
I am soft, he's hard
and aloft.

Its leaves,
are green,
its growth
cannot be seen.

When I touch
its bark, I feel
it is as tough
as steel.

It makes me
want to hug,
the powers
that be.

(geinspireerd door https://www.facebook.com/rob.fink.9)

De roep.

Wij kunnen
trachten,
onze oren,
te sluiten,
voor de roep.

Vingers in
de oren,

schellen voor
de ogen,
watten in ons hoofd.

Muren,
rondom de ziel,
het zal niet helpen.
De roep,
dringt door.

Het komt,
van ver,
en uit de diepte.
Nauwelijks,
hoorbaar.

Toch spitsen wij,
onze oren,
en al onze zintuigen.
Dat hoor je, niet vaak.

Vrienden.

Het is nog maar,
de vraag,
wat,
ons bindt.

We denken,
elkaar,
te kennen,
denken we.

Wat wij
elkaar bieden,
is niet
uit te drukken.

Wat wij,
elkaar geven
bevat geen
taal.

Het is,
wat het is.
Een vriend is
een spiegel, waar je graag in kijkt.

Insomnia

I wish,
I knew,
what is haunting me,
in my sleep.

Every night,
the same old story,
in the middle of the night,
tossing and turning.

It might be,
the heavy breathing,
of my lovely wife.
Or my cat, snoring in my ear.

Maybe it is,
my sorrow, my fears, or
it may be my
bad conscience.

It is not,
that I'm not tired, or
that my bed is burning.
Waterbeds don't burn.

There is a voice,
in my head, that says,
"Wake up! You've got
Insomnia."

Tranen

Mijn tranen,
zitten hoog,
vandaag.
What else is new?

Ik ben niet bang,
voor mijn tranen,
noch voor het verdriet.
Je ziet het niet.

Mijn grootste angst,
is het aanbreken
van de dag,
dat ze opdrogen.

Als mijn tranen verdwijnen,
heb ik het verdriet,
nog niet gehad,
En niemand, die het ziet.

Mijmeringen...

Slenterend,
door het blad,
volg ik,
het aangegeven pad.

Het bos is nu,
nog groen.
Konden we de zomer,
maar over doen.

Als ik hier loop,
dan voel ik rust.
Alsof de natuur,
mij kust.

Ik kom hier graag,
dit is mijn plek.
Een groene wereld,
die ik telkens weer ontdek.

Er komt een moment,
dan is dit voorbij.
Daar ligt het einde van het pad,
voor mij.

Daar

Waar,
is daar?
Het is,
raar.

Als je,
er al bent,
is het hier,
waar dan ook.

Dan is,
wat hier was,
plotseling,
daar.

De reis,
is dus niet
het doel,
maar zit in de weg.

Als daar,
hier is,
is het niet
meer daar.

Wanhoop

De vrouw,
slijt haar dagen in
eenzaamheid,
en stilte.

Ze weet niet meer,
hoe lang het was,
sinds hij
vertrok.

De zee beukt,
haar drempels.
Spoelt binnen,
en overweldigt haar.

Ze weet,
hij komt niet meer.
Toch zal ze wachten,
op hem, of de zee.

Ze zal worden
meegevoerd,
net als hij,
en hem vinden.